നിങ്ങൾ ഈ ലേഖനം വായിക്കുമ്പോൾ ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും ഫോണിനായി കൈ നീട്ടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ, യു.കെ.യിലെ ഒരു പുതിയ ഗവേഷണത്തിൻ്റെ പ്രധാന കണ്ടെത്തൽ നിങ്ങൾ ഇതിനകം തെളിയിച്ചു കഴിഞ്ഞു. നോട്ടിംഗ്ഹാം ട്രെന്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയും കീമ്യുങ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയും സംയുക്തമായി നടത്തിയ പഠനം, ഒരു വ്യക്തി ദിവസവും എത്ര തവണ സ്മാർട്ട്ഫോൺ അൺലോക്ക് ചെയ്യുന്നു എന്നതും സ്ഥിരമായ ശ്രദ്ധ, പ്രവർത്തന മെമ്മറി, പുതിയ കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കാനുള്ള കഴിവ് എന്നിവയിലുണ്ടാവുന്ന കുറവും തമ്മിൽ നേരിട്ടുള്ള ബന്ധം സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു ദിവസം 100-110 തവണയിൽ കൂടുതൽ ഫോൺ അൺലോക്ക് ചെയ്യുന്നത് തലച്ചോറിന് ദോഷകരമാണ് എന്നാണ് കണ്ടെത്തൽ. ഈ ശീലം മനുഷ്യ മനസ്സിനെ എങ്ങനെയെല്ലാം മാറ്റുന്നു എന്ന് കൂടി നമുക്ക് പരിശോധിക്കാം.
ഭീഷണികൾ, പ്രതിഫലങ്ങൾ, അവസരങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്കായി സ്കാൻ ചെയ്യാൻ പരിണാമപരമായി രൂപകൽപ്പന ചെയ്തതാണ് മനുഷ്യ മസ്തിഷ്കം. ഒരു സന്ദേശത്തിൻ്റെ ‘പിംഗ്’ ശബ്ദമോ’, ‘മിന്നുന്ന സ്ക്രീനോ’ ഒരു ആധുനിക ഉത്തേജകമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ഓരോ തവണയും ഒരു അറിയിപ്പ് വരുമ്പോൾ, തലച്ചോറ് പ്രതീക്ഷയുടെയും പ്രതിഫലത്തിൻ്റെയും ഒരു പൊട്ടിത്തെറി പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു.
അറിയിപ്പുകൾ ഇല്ലാതെ പോലും, പുതിയ എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചോ എന്നറിയാൻ ഉപയോക്താക്കൾ യാന്ത്രികമായി ഫോൺ പരിശോധിക്കുന്ന രീതിയാണ് ‘ചെക്കിംഗ് ബിഹേവിയർ’. ഈ ആവർത്തിച്ചുള്ള തടസ്സങ്ങൾ ദീർഘകാല ശ്രദ്ധയെ ചെറിയ എപ്പിസോഡുകളായി വിഭജിക്കുന്നു. ഇത് ദീർഘനേരം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിനുപകരം നിരന്തരമായ ഉത്തേജനം പ്രതീക്ഷിക്കാൻ തലച്ചോറിനെ പരിശീലിപ്പിക്കുന്നു.
സമീപ വർഷങ്ങളിലെ വൈജ്ഞാനിക ഗവേഷണങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ഏറ്റവും പ്രധാന കണ്ടെത്തൽ, നിങ്ങളുടെ സമീപത്തോ ബാഗിലോ ഒരു സ്മാർട്ട്ഫോണിന്റെ സാന്നിധ്യം പോലും ലഭ്യമായ വൈജ്ഞാനിക ശേഷി (Cognitive Capacity) കുറയ്ക്കും എന്നതാണ്. ഫോൺ നിരീക്ഷിക്കുന്നതിനായി, ബോധപൂർവമായ ശ്രദ്ധയില്ലാതെ പോലും തലച്ചോറ് രഹസ്യമായി വിഭവങ്ങൾ നീക്കിവയ്ക്കുന്നു. ഇത് ചിന്തിക്കാനും, ന്യായവാദം ചെയ്യാനും, വിവരങ്ങൾ ഓർമ്മിക്കാനുമുള്ള തലച്ചോറിൻ്റെ “ബാൻഡ്വിഡ്ത്ത്” കുറയ്ക്കുന്നു. പഠനം, വായന, പ്രശ്നപരിഹാരം തുടങ്ങിയ ആഴത്തിലുള്ള ഏകാഗ്രത ആവശ്യമുള്ള ജോലികൾ ചെയ്യുമ്പോൾ ആളുകൾക്ക് മാനസികമായി പൂർണ്ണ ശേഷിയിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ കഴിയാതെ വരുന്നു.
ഓരോ തവണയും അറിയിപ്പുകൾ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ തലച്ചോറിന് ഡോപാമൈനിൻ്റെ ഒരു ചെറിയ കുതിച്ചുചാട്ടം ലഭിക്കുന്നു. ഇത് പുതിയ സന്ദേശങ്ങൾ, ഫീഡുകൾ എന്നിവ പരിശോധിക്കാനുള്ള പ്രേരണ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചതുകൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് സംഭവിച്ചിരിക്കാം എന്ന അനിശ്ചിതത്വം കാരണമാണ് ആളുകൾ ഫോണിനായി എത്തുന്നത്. സ്ലോട്ട് മെഷീനുകളിലും കാസിനോ ഗെയിമുകളിലും ഉപയോഗിക്കുന്ന അതേ “വേരിയബിൾ റിവാർഡ്” സംവിധാനമാണിത്. ഡോപാമൈൻ നൽകുന്ന ഈ ലൂപ്പ് തലച്ചോറിനെ വേഗത്തിലുള്ള ഉത്തേജനത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടാൻ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് പുസ്തകം വായിക്കുക, പഠിക്കുക, ആഴത്തിൽ ശ്രദ്ധിക്കുക തുടങ്ങിയ കൂടുതൽ അർത്ഥവത്തായ പ്രവർത്തനങ്ങളേക്കാൾ ഫോൺ ഉപയോഗിക്കുന്നതിന് ആകർഷകമായ അനുഭവം നൽകുന്നു.
അമിതമായ സ്മാർട്ട്ഫോൺ ഉപയോഗം മൂലം മൂന്ന് പ്രധാന വൈജ്ഞാനിക ഫലങ്ങളാണ് ഗവേഷകർ സ്ഥിരമായി നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുള്ളത്.
സ്ഥിരമായ ശ്രദ്ധ കുറയുന്നു: ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിക്കാനുള്ള സാധ്യത കൂടുന്നു. ദീർഘനേരം ഒരുകാര്യത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടായിത്തീരുന്നു. മൾട്ടിടാസ്കിംഗ് ഉൽപ്പാദനക്ഷമതയും മാനസിക വ്യക്തതയും കുറയ്ക്കുന്നു.
ദുർബലമായ പ്രവർത്തന മെമ്മറി: പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുന്നതിനും തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നതിനും ആവശ്യമായ പ്രവർത്തന മെമ്മറി ദുർബലപ്പെടുന്നു. പതിവ് തടസ്സങ്ങൾ കാരണം ഈ മെമ്മറി ആവർത്തിച്ച് പുതുക്കേണ്ടിവരുന്നത് മോശമായ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലിനും ധാരണയ്ക്കും കാരണമാകുന്നു.
ആഴത്തിൽ ചിന്തിക്കുന്നതിലെ ബുദ്ധിമുട്ട്: വിശകലനം, വിമർശനാത്മക ന്യായവാദം തുടങ്ങിയ ഉയർന്ന തലത്തിലുള്ള ജോലികൾക്ക് തടസ്സമില്ലാത്ത ചിന്ത ആവശ്യമാണ്. ഫോൺ ഇടപെടലുകൾ വഴി ചിന്ത കഷണങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെടുമ്പോൾ, ശക്തമായ ആശയപരമായ ബന്ധങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്താൻ കഴിയാതെ വരുന്നു.